Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.
Ve zaten genellikle o daha az sever seni, Senin onu sevdiğinden…
Çok sevmezsen, çok acımazsın.
Çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
Senin değillermiş gibi davranacaksın.
Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de korkmazsın.
Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
Çok eşyan olmayacak mesela evinde.
Paldır küldür yürüyebileceksin.
İlle de bir şeyleri sahipleneceksen, Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları…
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak. “O benim.” diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin…
Mesela gökkuşağı senin olacak.
İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, ya da pembeye. Ya da cennete ait olacaksın.
Çok sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın.
Hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi,
Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…
Çok güzel bir şiirdir. Her okuyuşumda kararlar almama, düşünmeme ve kendime gelmeme sebep olur. Ne yazık ki şairi belli değilmiş. Bir rivayete göre Can Yücel’in dense de aksini iddia edenler de olduğu için ben de emin değilim. Şiir gerçekten harika ama şiirin aklıma gelmesinin sebebi şiir kadar romantik değil.
Yaklaşık bir aydır okulların kapanmasına yakın 23 Nisan, 19 Mayıs gibi Millî Bayramların ve yılsonu törenlerinin üst üste gelmesiyle benim işlerim içinden çıkılamaz hale geldi. Hemen her gün ya davetiyeleri hazırlıyorum ya kayıt ilanlarını veriyorum ya sunum hazırlıyorum. Bütün yaptığım işler birbirine bağlı. Yani bol bol bağlanmış durumdayım başka şeylere. Örneğin internet olmazsa tasarımlar için gerekli resimleri bulamam ve hazır olanları baskı birimine aktaramam. Ansızın kapanmakla beni canımdan bezdiren telefonumla anladım ki telefona da bağlıyım. Öte yandan birden kesilen sular, ansızın arızalanan bilgisayarım ve hiç aklımda yokken oto bakımcısının söylediği ruhsattaki eksik işlemlerim boyna birileriyle veya bir şeylerle bağlantım olduğunu gösterdi. Velhasıl bağlıyız veya bağımlıyız… Örneğin en ihtiyacın olduğu anda ulaşamadığın arkadaşın bile ona ne kadar bağlı/bağımlı olduğunun kanıtı. Yüz göremediysen veya terslendiysen vay haline…
İşte o zaman karar veriyorsun ve bu kadar bağlı/bağımlı olmaman gerektiğini anlıyorsun. Şiir böylece dilinden dökülüveriyor: İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak…
Sanırım yay burcu olmamın etkisiyle bu bağlılık veya bağımlılık durumları bana zor geliyor. Ne sigaraya bağlanabildim ne uzun uzun yapılan sabır işlerine…
Özgür ruh hep isyanda.Yaş ilerleyince durulurum sanıyor insan ama boşuna dememişler “can çıkar huy çıkmaz” diye. Yazım bu sefer şiir nedeniyle uzun oldu, az laf az yalan kaldı bana. Ben bağımsızlığı sevsem de siz siz olun benim yazılarıma bağımlı olun. Bu ay bu kadar, Aşk’ınız daim olsun, kötülükler ve telaşlar sizden uzak olsun da işleriniz rast gelsin...
Facebook Yorum
Yorum Yazın