Gerçekten ne kadar tanıyoruz biribirimizi acaba yada aradaki güven ne kadar.
İki dost on yedi sene omuz omuza, sırt sırta ve her an yanyana. Öyle ki dışardan bakanları çatlatacak kadar yakın kardeş denilse yok değil kardeşten öte.
Ağlamışlıkları bir gülmeleri aynı. Hayatlarındaki ek dostları bile aynı. Herkesle arkadaşlar ama bir kendilerine can dost. Zaman sonra nefes aldıkları yer olmuşlar konuşup dertleşip rahatlayarak. Ayrı kalmış özlemişler duaları hep birbirleri için olmuş. Kimse kimseye söylemeden gizli gizli ağlamış birbirlerinin dertlerine hayatlarına.
Gün gelmiş dostlardan birisi hayatını birisiyle birleştirip biraz uzak kalmış diğerinden. Herşey güzel herkes görünüşte çok mutluyken onları ortak tanıyan çekememiş diğerinin hayatını birisiyle birleştirmesini.
İçi fitne dolu, kalbi kötülükten yanan bu insan başlamış alevlerini dostların üzerine püskürtmeye. Uzak kalan dostlardan burda kalana anlatmış yalan yanlış ne varsa. Hayatını başkasıyla birleştirenin hep öteki dostunun sırlarını kendisine anlattığını söylemiş karşısındakinin acıdan yanıp kavrulacağını düşünmeden.
İnanmış kardeşten öte dost, denilenlere, görüşmeyelim demiş konuşmayalım artık sen dostum değilsin arkamdan konuşan düşmansın. Düşünmüş hiçbirşeyden haberi olmayan dost ben bu kadar mı kötüydüm hemen başkasına inandı? Beni tanıyamamış. Ben hiç mi iyi olmamışım hayatında onun, kötülükler iyiliklerimi ezip geçmiş. Sesini çıkarmadan durmuş köşesinde kimseye dememiş birşeyler.
Kolaydır birini sevmek hep mükemmelse hep iyiyse. Asıl iş kötüyle sevebilmek iyi olmasını beklemeden. Eğer gerçekten yarısı olmuşsan bir insanın kefeye koymalı iyiliği, kötüğü aşağılarda tutarak. Bu iki dostun hikayesi başka bir hikayeyi getirir hep aklıma derstir aslında anlayana.
İki arkadaş çölde yürürler, bir süre sonra tartışma başlar aralarında biri diğerine tokat atar. Tokadı yiyenin canı acır sesini çıkarmaz birşey demeden kuma şunu yazar.
BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM BENİ TOKATLADI.
Vahaya gelene kadar yürür serinlemek için suya girerler, tokadı yiyen bataklığa
saplanır arkadaşı tutar elinden kurtarır. Kurtulduktan sonra taşa şunu yazar.
BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM BENİ KURTARDI.
Arkadaşı sorar, tokadı attım kuma yazdın, kurtardım taşa neden?
Cevap hazır; canımız yandığında kuma yazmalıyız ki bağışlama rüzgarı silebilsen, iyi birşey yapıldığındada taşa yazmalıyız ki hiçbir rüzgar silip yok etmesin.
İki dost on yedi sene omuz omuza, sırt sırta ve her an yanyana. Öyle ki dışardan bakanları çatlatacak kadar yakın kardeş denilse yok değil kardeşten öte.
Ağlamışlıkları bir gülmeleri aynı. Hayatlarındaki ek dostları bile aynı. Herkesle arkadaşlar ama bir kendilerine can dost. Zaman sonra nefes aldıkları yer olmuşlar konuşup dertleşip rahatlayarak. Ayrı kalmış özlemişler duaları hep birbirleri için olmuş. Kimse kimseye söylemeden gizli gizli ağlamış birbirlerinin dertlerine hayatlarına.
Gün gelmiş dostlardan birisi hayatını birisiyle birleştirip biraz uzak kalmış diğerinden. Herşey güzel herkes görünüşte çok mutluyken onları ortak tanıyan çekememiş diğerinin hayatını birisiyle birleştirmesini.
İçi fitne dolu, kalbi kötülükten yanan bu insan başlamış alevlerini dostların üzerine püskürtmeye. Uzak kalan dostlardan burda kalana anlatmış yalan yanlış ne varsa. Hayatını başkasıyla birleştirenin hep öteki dostunun sırlarını kendisine anlattığını söylemiş karşısındakinin acıdan yanıp kavrulacağını düşünmeden.
İnanmış kardeşten öte dost, denilenlere, görüşmeyelim demiş konuşmayalım artık sen dostum değilsin arkamdan konuşan düşmansın. Düşünmüş hiçbirşeyden haberi olmayan dost ben bu kadar mı kötüydüm hemen başkasına inandı? Beni tanıyamamış. Ben hiç mi iyi olmamışım hayatında onun, kötülükler iyiliklerimi ezip geçmiş. Sesini çıkarmadan durmuş köşesinde kimseye dememiş birşeyler.
Kolaydır birini sevmek hep mükemmelse hep iyiyse. Asıl iş kötüyle sevebilmek iyi olmasını beklemeden. Eğer gerçekten yarısı olmuşsan bir insanın kefeye koymalı iyiliği, kötüğü aşağılarda tutarak. Bu iki dostun hikayesi başka bir hikayeyi getirir hep aklıma derstir aslında anlayana.
İki arkadaş çölde yürürler, bir süre sonra tartışma başlar aralarında biri diğerine tokat atar. Tokadı yiyenin canı acır sesini çıkarmaz birşey demeden kuma şunu yazar.
BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM BENİ TOKATLADI.
Vahaya gelene kadar yürür serinlemek için suya girerler, tokadı yiyen bataklığa
saplanır arkadaşı tutar elinden kurtarır. Kurtulduktan sonra taşa şunu yazar.
BUGÜN EN İYİ ARKADAŞIM BENİ KURTARDI.
Arkadaşı sorar, tokadı attım kuma yazdın, kurtardım taşa neden?
Cevap hazır; canımız yandığında kuma yazmalıyız ki bağışlama rüzgarı silebilsen, iyi birşey yapıldığındada taşa yazmalıyız ki hiçbir rüzgar silip yok etmesin.
Facebook Yorum
Yorum Yazın