Hayatı çözmek mümkün mü? Bilmiyorum, pek emin olmasam da bu konuda bir düşüncem var. Aslında gerçekçi olarak baktığınızda olay tamamen artı ve eksi meselesi gibi geliyor bana. Bir süre iyiysen bir süre sonra olmadık bir durumla moralin bozulabiliyor. Sabah kurduğun hayal ile başladığın gün sona erdiğinde tamamen hayalinin dışında geçmiş olabiliyor.
Hep başınıza gelmiyor mu hayalinizin dışında gerçekleşen olaylar ile rotanızın şaştığı?
Şimdi size geçen gün başıma gelen olaylar zincirini anlatacağım. Mümkün olduğunca o anları hissettirmeye çalışacağım ama biraz karışık gelebilir okurken.
Perşembe günü eve girdiğimde evde garip bir aydınlık beni karşıladı. Ev her zamankinin aksine güneş içindeydi. -Oysa evdeki tüm pencereler güneşlikli - Küçük odaya başımı çevirdiğimde şoka girdim. Pencerede perde yoktu ve oda beyaz toz içindeydi. O an fark ettim ki korniş sıvalarıyla beraber perdenin ağırlığına dayanamayarak yere inmişti. Çok üzüldüm çünkü ertesi gün bir yıl boyunca beklediğimiz karne günü olacaktı ve benim bir sürü hazırlık yapmam üstelik ertesi gün dinç olmak için de yorulmamam gerekiyordu. Üstelik okul çıkışı engelliler derneğine hem engelli çocuklarımızın doğum gününe hem de yardıma gidecektim. Tek çare; kapıyı kapadım ve görmezden geldim.
Ertesi gün heyecanla okula gittim. Odam veli ve öğrencilerle dolu, neşe içinde sohbetle geçerken ben de aylardır beklediğim bu anın tadının çıkarıyordum ta ki çalan cep telefonuma kadar. Gelen haberde ancak bir tam gün yolculuk yaparak ulaşabileceğim yazlığı su basmış ve tüm eşyalar perişan olmuştu. Eve dolan sular ancak duvarlarda delik açılarak tahliye edilmiş ve komşular patlayan boruyu tamir ettirmişler. İşin açıkçası çok üzülmeme rağmen o an bir şey yapamayacağımı bildiğim için peki deyip kapadım telefonu ve annemi aradım ona da haber vermek için.
Meğer daha bitmemiş alacağım şok haberler. Bu sefer de annemin hastalandığını ve benden sakladığını ama artık dayanamayacak duruma gelince anlatmak zorunda kaldığını duydum.
Sonrası malum; yüreğinden geçir ve hayırlısı de, plan yapma oluruna bırak metodu. Emin olun işe yarıyor.
Yazımın başında da dedim ya; ben kafamda en basit haliyle formülledim bu hayatı: Artı ve Eksi toplamı = HAYAT. Bu durumda aslında HİÇ’liği yaşıyoruz farkında olmadan.
Sözü çok olanın yalanı bol olur ya, bu sefer de sözden çok yapacak işim var hayatta… Artı’ya geçmem gerek, gülümsemem ve şarj olmam…
Bana müsaade; Aşk’ınız daim olsun, kötülükler ve telaşlar sizden uzak olsun da işleriniz rast gelsin...
Hep başınıza gelmiyor mu hayalinizin dışında gerçekleşen olaylar ile rotanızın şaştığı?
Şimdi size geçen gün başıma gelen olaylar zincirini anlatacağım. Mümkün olduğunca o anları hissettirmeye çalışacağım ama biraz karışık gelebilir okurken.
Perşembe günü eve girdiğimde evde garip bir aydınlık beni karşıladı. Ev her zamankinin aksine güneş içindeydi. -Oysa evdeki tüm pencereler güneşlikli - Küçük odaya başımı çevirdiğimde şoka girdim. Pencerede perde yoktu ve oda beyaz toz içindeydi. O an fark ettim ki korniş sıvalarıyla beraber perdenin ağırlığına dayanamayarak yere inmişti. Çok üzüldüm çünkü ertesi gün bir yıl boyunca beklediğimiz karne günü olacaktı ve benim bir sürü hazırlık yapmam üstelik ertesi gün dinç olmak için de yorulmamam gerekiyordu. Üstelik okul çıkışı engelliler derneğine hem engelli çocuklarımızın doğum gününe hem de yardıma gidecektim. Tek çare; kapıyı kapadım ve görmezden geldim.
Ertesi gün heyecanla okula gittim. Odam veli ve öğrencilerle dolu, neşe içinde sohbetle geçerken ben de aylardır beklediğim bu anın tadının çıkarıyordum ta ki çalan cep telefonuma kadar. Gelen haberde ancak bir tam gün yolculuk yaparak ulaşabileceğim yazlığı su basmış ve tüm eşyalar perişan olmuştu. Eve dolan sular ancak duvarlarda delik açılarak tahliye edilmiş ve komşular patlayan boruyu tamir ettirmişler. İşin açıkçası çok üzülmeme rağmen o an bir şey yapamayacağımı bildiğim için peki deyip kapadım telefonu ve annemi aradım ona da haber vermek için.
Meğer daha bitmemiş alacağım şok haberler. Bu sefer de annemin hastalandığını ve benden sakladığını ama artık dayanamayacak duruma gelince anlatmak zorunda kaldığını duydum.
Sonrası malum; yüreğinden geçir ve hayırlısı de, plan yapma oluruna bırak metodu. Emin olun işe yarıyor.
Yazımın başında da dedim ya; ben kafamda en basit haliyle formülledim bu hayatı: Artı ve Eksi toplamı = HAYAT. Bu durumda aslında HİÇ’liği yaşıyoruz farkında olmadan.
Sözü çok olanın yalanı bol olur ya, bu sefer de sözden çok yapacak işim var hayatta… Artı’ya geçmem gerek, gülümsemem ve şarj olmam…
Bana müsaade; Aşk’ınız daim olsun, kötülükler ve telaşlar sizden uzak olsun da işleriniz rast gelsin...
Facebook Yorum
Yorum Yazın