Tarihçi- Yazar Murat Bardakçı Osmanlıca öğrenmenin ne tür fayda sağlayacağını yazdı.
Tarihçi- Yazar Murat Bardakçı Haberturk'teki bugünkü köşesinde Osmanlıca düşmanlarına yanıt verdi. Bardakçı Osmanlıca'yı ucube olarak görenlerin ortak noktalarının Osmanlıca bilmemeleri olduğunu ifade etti. Osmanlıca öğrenmenin de faydasının mezar taşı okumakla sınırlı tutmanın da bir sığlık olduğunu söyledi.
İşte Murat Bardakçı'nın o köşe yazısı:
Osmanlıca’yı “düşman”, Arap harflerini de “ucube” ilân edip meseleyi lâikliğe, cumhuriyetin kazanımlarına ve hattâ dil faşizmine getirenlerin tek bir ortak noktaları var: Eski Türkçe’yi yani Osmanlıca’yı bilmemeleri... Eski yazıyı okuyamamalarını bir tarafa bırakın, “Osmanlıca” yahut “Eski Türkçe” kavramlarının ne olduğundan bile habersiz olmaları...
"BİLMEDİKERİNİN DÜŞMANI"
Daha açık söyleyeyim: Bugün “Osmanlıca öğretimine hayır” diyenlerin neredeyse tamamı Osmanlıca’nın ne olduğundan bîhaberdir, Eski Türkçe konusunda hiçbir bilgileri yoktur ama köşelerini doldurabilmek yahut ekranlara çıkabilmek için mutlaka birşeyler söylemek zorundadırlar. Bilmedikleri konuda ahkâm kesmeye çabaladıkları için hem saçmalamakta, hem de “insanoğlunun bilmediğinin düşmanı olduğu” gerçeğini tekrar tekrar ortaya koymaktadırlar!
Osmanlıca eğitimine karşı çıkanlar arasında Eski Türkçe’yi bilenler yok mu? Tabii ki var, sayıları bilmeyenlere göre çok daha az ama karşı çıkmalarının sebebi muhalefet etme merakları yahut böyle yapmaya siyasî sebeplerle mecbur olmaları...
OSMANLICA MEZAR TAŞINA İNDİRİLİR Mİ?
Unutmayalım: Son haftalarda sık tekrarlanan “Eski Türkçe öğretildiği takdirde atalarımızın mezartaşlarını okuyabileceğiz” ifadesi sadece bir slogandır ama slogan olduğu gözardı edilip projenin maksadı zannedilince bin küsur senelik koskoca bir medeniyetin yazısı ile kültürü mezartaşı seviyesine indirilmiş, kabir ile sınırlandırılmıştır!
"FUKARANIN DA FUKARASI BİR DİL HALİNE GELMİŞ BİR DİL"
Eski Türkçe öğretiminin getireceği asıl fayda, mezartaşlarını okuyup asırlar öncesinin ağdalı resmî metinlerini anlayabilmek gibisinden hayaller değil; bugün yüz, haydi bilemediniz yüzelli-ikiyüz kelimeye sıkışmış ve fukaranın da fukarası hâline getirilmiş olan Türkçe’nin kelime dağarcının yeniden zenginleşmesi olacaktır. Genç neslin doğru dürüst konuşup meramını ifade edebilmesinin yolu Türkçe’nin en azından 20. asırdaki üstadlarını, meselâ Refik Halid’i, Hüseyin Rahmi’yi ve diğerlerini asıllarından okuyabilmelerinden, hattâ çok sonraların, 1950’lerin gazetelerini anlayabilmelerinden geçer. Bundan zevk alıp işi mezartaşı yahut eski metinlere götürmek ise artık öğrencinin merakına, yani hevesine kalmıştır ve bu dersin öğretmenleri de çok değil, sadece üç ayda yetiştirilir.
Yorum Yazın